Ελληνιστί: Τα ημερολόγια ενός βρυκόλακα. Ή βαμπίρ. Ή αιματορουφήχτρα. Ή όπως θέλετε πείτε το, δε μας πειράζει. Τέλος πάντων, ο τίτλος είναι παρ’ όλα αυτά κατατοπιστικός. Έχουμε ένα βαμπίρ που γράφει στο ημερολόγιό του τα δρώμενα και τις ανησυχίες του. Να μην το μπερδέψουμε με άλλες σειρές που εξιστορούν την πλοκή μέσω του ημερολογίου, εδώ έχουμε μόνο την σύνοψη.
Πάμε να δούμε και την πλοκή: Η Ελένα, ένα απλό, καθημερινό και έφηβο κορίτσι της διπλανής πόρτας, μένει σε πολύ μικρή ηλικία ορφανή, με αποτέλεσμα να μένει με την πολύ cool θεία της (Τζένα, σ’ αγαπώ) και τον αδερφό της σ’ ένα τέλειο σπιτάκι των προαστίων (ξέρω, λατρεμένα, κι εμένα μ’ αρέσουν). Ακόμη, η ζωή της περνά αρμονικά, μέχρι τη στιγμή που εμφανίζεται στο σχολείο ένας καινούριος μαθητής, ο bimbo Στέφαν Σαλβατόρ (ή Σαλβατόρε, οι απόψεις διίστανται). Ως εκ θαύματος, ο Στέφαν είναι σκυθρωπός, αντικοινωνικός και οδηγάει μία τέλεια vintage κουρσάρα. Αυτό μπορεί να θυμίσει κάτι σε διάφορα κορίτσια, αλλά δεν ξέρω τι *γκουχ*twilight*γκουχ*. Η Ελένα προσεγγίζει τον Στέφαν, και τα φτιάχνουν (σοκ, δεν το περίμενε κανείς).
Ωστόσο, η χαρά τους δε θα κρατήσει πολύ, αφού στην πόλη όπου ζουν αυξάνονται δραματικά οι δολοφονίες, για τις οποίες υπαίτιος δεν είναι άλλος απ’ τον Ντέιμον, αλλό ένα bimbo-vampire, ο οποίος τυχαίνει να είναι κι ο μεγαλύτερος αδελφός του Στέφαν.
Στη συνέχεια αποδεικνύεται ότι τα δύο βαμπιρο-αδέρφια είναι από 150 χρονών ο καθένας, κι ότι μεταξύ τους υπάρχει μία μακροπρόθεσμη βεντέτα. Η βεντέτα αυτή γεννήθηκε όταν πρωτο-έγιναν βαμπίρ και διεκδικούσαν την ίδια κοπελιά, η οποία τυχαίνει να είναι και σωσίας της Ελένα.
Ακούγεται πολύ συνηθισμένη πλοκή, το ξέρω. Βαμπίρ και πάλι βαμπίρ. Να πω και την αλήθεια: εγώ δεν είμαι και θαυμαστής των βουτυρο-βαμπίρ, τύπου λυκόφως. Είμαι πιο πολύ των Underworld και Blade. Αλλά και πάλι, καλά το μαντέψατε, έκανα λάθος.
Η σειρά αυτή λατρεύτηκε πολύ, και έψαχνα το λόγο. Κατάλαβα ότι μετά το τέλος του απίστευτου Smallville, το κενό-κρατήρας που δημιουργήθηκε έπρεπε να γεμίσει επειγόντως! Και το VD ήρθε να δώσει τη λύση. Κλασσική πόλη των προαστίων, με λυκειόπαιδα να αντιμετωπίζουν διάφορα supernatural προβλήματα. Λατρεία!
Και γι’ αυτό απέχει εκατομμύρια μίλια απ’ το Λυκόφως. Γιατί τα προβλήματά τους δεν είναι του τύπου: «τι χρώμα νυφικό θα φορέσει η πρωταγωνίστρια» ή «σε ποιο νησί της Καραϊβικής θα περάσουμε το μήνα του μέλιτος». Τα προβλήματά τους κυμαίνονται από το να μη μεταλλαχθούν σε κάποιο πλάσμα μέχρι το να επιβιώσουν μέχρι τη νύχτα.
Ποιοι θα τη λατρέψουν; Αυτοί που λάτρευαν το Smallville, τη Buffy και γενικά τα ερωτικά τρίγωνα. Ακόμα και οι φαν των Charmed θα μαγευτούν.
Ποιοι θα τη μισήσουν; Όσοι μισούν τη βαμπιρομανία, και μόνο αυτοί. Γενικά, η σειρά βλέπεται πολύ εύκολα, και μόνο αυτοί που έχουν σιχαθεί τους βρικόλακες που ξεφυτρώνουν από παντού θα το μισήσουν.
Και μία υπόδειξη για τους λάτρεις του True Blood: κακά τα ψέματα, το VD δεν πιάνει και πολλά μπροστά στο είδωλο. Ο Μπιλ, η Σούκι και ο Έρικ έχουν χειρότερα πράγματα να αντιμετωπίσουν, και γενικά είναι, ξέρετε, τζαμάουα. Για να λέμε τα σύκα-σύκα…!
Για να κλείσουμε την κριτική της σειράς, πρέπει να τονίσω ότι είναι πολλά υποσχόμενη. Ξεκινά δυναμικά με μία καλή πρώτη σεζόν, απογειώνεται με μία καλύτερη δεύτερη, ενώ ήδη βρίσκεται σε τροχιά γύρω απ’ τη Γη με την άψογη τρέχουσα Τρίτη σεζόν. Παραμένει μόνο να δούμε με αγωνία πως θα εξελιχθεί η πλοκή και να μας δώσει κι άλλα τέλεια επεισόδια.
Υ.Σ. Αν χειριστούν καλά τις βαμπιροϊστορίες, μας δίνουν διαμαντάκια τελικά. Και το είχα παρεξηγήσει.
