Συνεντευξη του Andrew Chambliss (part1)

Διαβαστε μια μεγαλη και πολυ ενδιαφερουσα συνεντευξη του Andrew Chambliss o οποιος μιλαει για πολλα και διαφορα και φυσικα και για το Vampire Diaries

Πότε έγινες fan της επιστημονικής φαντασίας;Και ποιά είναι η αγαπημένη σου τέτοια ταινία που δεν συμμετείχες;
Είμαι fan από μικρος.Όντας παιδί των 80's, αγάπη μου για την επιστημονική φαντασία ξεκίνησε με το Star Wars (και ναι τότε αγαπούσα τα Ewoks περισσότερο από οτιδήποτε άλλο-πώς αλλάζουν τα πράγματα, ε;) και ενισχύθηκε με μια γερή δόση από He-Man,Thundercats Transformers και άλλα παρόμοια.Στ'αλήθεια έβλεπα πολύ τηλεόρααση μικρός.Η πρώτη ταινία που είδα στο σινεμά ήταν το The Neverending Story, το οποίο απ' ότι μου είπαν μου είχε αρέσει πολύ και μάλλον έτσι ήταν αφού ακόμα και τώρα θυμάμαι την ταινία λέξη προς λέξη και ντρέπομαι να σας ομολογήσω ότι δακρύζω όταν θυμάμαι το θάνατο του Αρτέξ.Και η αγάπη μου για το είδος συνεχίστηκε καθώς μεγάλωνα: Star Trek:TNG, X-Files, Buffy, Alias κτλ...Λυπάμαι που έχασα την ευκαιρία να δουλέψω στο Star Trek:TNG.Tο TNG είναι η σειρά που με έφερε ολοκληρωτικά πλέον σε αυτόν τον "κόσμο".Ήταν η πρώτη σειρά που αισθάνθηκα σαν να γνώριζα τους χαρακτήρες προσωπικά. Το πρώτο Κομικ-Κον που πήγα ήταν για το ΤNG και ακόμη θυμάμαι πόσο ενθουσιασμένος ήμουν που θα συναντούσα τη Marina Sirtis.
Θα μου άρεσε να γράψω μια στιγμή όπως η αποκάλυψη του Picard ως Locutus στο τέλος του "Best of Both Worlds Part 1".Και για το Data. Ποιός δε θα θελε να γράψει γιαυτό;

Τι σε έκανε να θέλεις να γίνεις σεναριογράφος;Και μάλιστα στην τηλεόραση.
Το ότι διάβαζα Ray Bradbury με έκανε να θέλω να γίνω συγγραφέας.Όταν ήμουν γυμνάσιο, δε χόρταινα τις ιστορίες του-παίζει να έχω διαβάσει το Τhe Martian Chronicles δέκα φορές.Σύντομα απέκτησα την ιδέα να γίνω διηγηματογράφος-και μάλιστα έκανα διάφορες αποτυχημένες προσπάθειες-αλλά σύντομα κατάλαβα ότι δεν είχα την απαιτούμενη υπομονή για κάτι τέτοιο.Συν το ότι λάτρευα τις ταινίες και την τηλεόραση τόσο πολύ που αποφάσισα ότι περισσότερο νόημα θα είχε να σπουδάσω κάτι σχετικό και να κυνηγήσω το σεναριογραφιλίκι από το να πιαστώ με ένα διήγημα που μπορεί και να μη τελειώσω ποτέ.Αλλά η πρώτη στιγμή που σκέφτηκα σοβαρά να γράψω για τηλεόραση ήταν όταν σπούδαζα σεναριογράφος στη Νέα Υόρκη.Περίεργο βέβαια το ότι παρόλο που σειρές όπως αυτές που προανέφερα έπαιξαν σημαντικότατο ρόλο στην επιθυμία μου να γίνω σεναριογράφος, ποτέ δεν σκέφτηκα να κυνηγήσω μια καριέρα στην τηλεόραση που να γράφω για τέτοιου είδους σειρές.Πιστεύω ότι πολλοί τότε στη σχολή πίστευαν ότι το σενάριο για το σινεμά ήταν κάτι το απίθανο ενώ αυτό για την τηλεόραση κάτι υποδεέστερο.Όταν δούλεψα με σεναριογράφους από το Νόμος και Τάξη κατάλαβα πόσο λάθος ήταν η άποψη αυτή.Στην τηλεόραση οι σεναριογράφοι βλέπουν τη δουλειά τους να παράγεται σε ένα συχνό ρυθμό και είναι αυτοί που κάνουν κουμάντο.Γιατί να μη θέλω να είμαι ένας τέτοιος;Ειδικά όταν σειρές του είδους σήμαιναν τόσα για μένα καθώς μεγάλωνα;Με το που κατάλαβα αυτό, προσηλώθηκα αποκλειστικά στην τηλεόραση, παρακολούθησα κάθε σχετικό μάθημα που προσέφερε το τμήμα μου και μετακόμισα στο Λος Άντζελες λίγες μέρες μετά την αποφοίτησή μου.

Κέρδισες ένα κινηματογραφικό σχολικό βραβείο "Alfred P.Sloan"(βραβείο σχετικό με μαθητές που ασχολούνται με σενάρια που απεικονίζουν επιστήμες και επιστήμονες) την τελευταία σου χρονιά στο κολλέγιο.Ήταν το πρώτο λιθαράκι στο να γράψεις sci-fi;
Μάλλον θα τα είχα παρατήσει με το sci-fi αν δεν υπήρχε ο διαγωνισμός αυτός, αλλά αυτός μου έδωσε κίνητρο-στην τελική με έκανε να καταλάβω ότι οι άνθρωποι πιστεύουν ότι η επιστημονική φαντασία είναι ωραία.Επικύρωσε τον sci σπασίκλα μέσα μου.Ένα από τα πιο ωραία πράγματα που εισέπραξα από την νίκη μου στον διαγωνισμό ήταν η ευκαιρία να παρακολουθήσω ένα μικρό φεστιβάλ που διοργάνωναν σε συνεργασία με το Tribeca Film Institute μια χρονιά αφότου κέρδισα.Όχι μόνο γνώρισα κι άλλους σαν και μένα, αλλά και το ίδρυμα Sloan προσκάλεσε μερικούς επιστήμονες για να μας μιλήσουν σχετικά με το ότι η φαντασία μας πρέπει να στρέφεται στην πραγματική επιστήμη.Κι έτσι βρέθηκα να κάθομαι σε ένα δωμάτιο ακούγοντας ανθρώπους σαν τον Brian Greene και τον James Watson να μιλούν για τις απόψεις τους στην επιστήμη και για το πως μπορούμε εμείς χρησιμοποιώντας την τηλεόραση να κινήσουμε το ενδιαφέρον των ανθρώπων σχετικά με την επιστήμη τους.Τι πιο ωραίο από το να ακούς έναν από τους επιστήμονες που ανακάλυψε τη δομή του DNΑ;Σίγουρα έφυγα από το πάνελ νιώθωντας την υποχρέωση να ανταπεξέλθω στην πρόκληση αυτή.Τώρα για να είμαι ειλικρινής-και θυμηθείτε ότι σκοπός του Ιδρύματος Sloan είναι να ενθαρρύνει τους συγγραφείς να απεικονίζουν πραγματική επιστήμη-σε καμιά σειρά που συμμετείχα δεν υπήρχε πραγματική επιστήμη.Θέλω να πω, δεν νομίζω ότι κανείς πιστεύει ότι απέχουμε μόλις λίγα βήματα από την επιστημονική φαντασία του Dollhouse. Τουλάχιστον δε το ελπίζω.Αλλά στο Dollhouse πιστεύω καταφέραμε να αναλύσουμε κάποια από τα θέμα που οι πραγμτικοί επιστήμονες αντιμετωπίζουν- θέματα ηθικής υπαιτιότητας για τα δημιουργήματά τους.Με το που το Epitaph One καθιέρωσε τα τελικά αποτελέσματα της τεχνολογίας του Dollhouse, μπορέσαμε να μελετήσουμε το πως επηρέσαν αυτούς που τα δημιούργησαν-ειδικά μέσα από την ιστορία των Topher και Adelle στη 2η σαιζόν.Έτσι, υπό μια έννοια πιστεύω ότι αυτό είναι ένα παράδειγμα όπου η επιστ. φαντασία ικανοποιεί τον σκοπό του Ιδρύματος Sloan.

Σε τι διαφέρει το να γράφεις για μια σειρά από το να γράφεις χύμα ένα σενάριο;
Με μια λέξη-ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΟΙ.Όταν είσαι σε μια σειρά, το τρένο κινείται συνεχώς.Η παραγωγή πάντα χρειάζεται ένα σενάριο κάθε 8 μέρες για να έχουν κάτι να γυρίζουν.Κι έτσι αυτό σημαίνει ότι δεν έχεις την πολυτέλεια να κάθεσαι και να σκέφτεσαι τους 100 διαφορετικούς τρόπους που θα μπορούσε να έχει η συνέχεια κάθε ιστορίας.Πρέπει να αποφασίζεις και να βρίσκεις τρόπους οι αποφάσεις να εφαρμόζονται.Όταν γράφεις ένα χύμα σενάριο ολομόναχος, δεν σε περιορίζει  κανείς και είναι πολύ εύκολο ναι "παραλύσεις" από τους τόσους πολλούς τρόπους να συνεχίσεις μιας ιστορία.Και οποτεδήποτε προσπαθήσω να βάκω κάποιον περιορισμό στον εαυτό μου όταν δουλέυω έτσι, σχεδόν ποτέ δεν τον λαμβάνω σοβαρά υπόψιν σε αντίθεση με τότε που μια ολόκληρη παραγωγή περιμένει ένα σενάριο.


*Ευχαριστουμε πολυ τον Τσακ για αυτη την αναρτηση